ROUWEN

 

Rouwen is hard werken.

De dood is een wezenlijk onderdeel van ons bestaan, maar het is niet altijd eenvoudig ruimte te voelen om te kunnen rouwen wanneer een dierbare is overleden. Een arm om je heen en gehoord en gezien worden helpt daar bij.

Er kunnen factoren meespelen die het verwerken van een verlies tegenwerken of zelfs zodanig afremmen dat het verwerkingsproces moeizaam verloopt en dat een gevoel van isolement kan ontstaan.

 

 

Ook bestaat er 'oude rouw'. Onverwerkte rouw die zich door een nieuw verlies weer aandient. Bij ouderen is dit vaker het geval. Op hogere leeftijd kampt men veelal met gezondheidsklachten, fysiek en/of mentaal,  en de door de jaren heen onverwerkte verlies- en rouwervaringen stapelen zich op. Omdat bij ouderen met de jaren de innerlijke veerkracht afneemt kan men zonder deskundige hulp in een emotioneel isolement raken. 

Het proces van verlies zal in iemands leven en persoonlijkheid weer moeten worden geïntegreerd. Als men hierin slaagt zal een rouwervaring een nieuwe verbindende diepte geven aan iemands leven. 

Empathische gevoeligheid in combinatie met therapeutische deskundigheid kan helpen om emoties aan de dag te leggen, dragelijk te maken en hulp bieden bij vragen als:

  • Hoe kan ik zonder mijn dierbare toch opnieuw geluk ervaren?
  • Hoe kan ik ondanks mijn chronische of terminale ziekte nog iets van levensgeluk ervaren?
  • Ik vind het moeilijk om alleen te zijn, hoe vul ik mijn leven in nu ik gescheiden ben en weer alleen ben?

 

Herkent u uzelf in een van bovenstaande vragen, hebt u na een ingrijpende ervaring behoefte aan deskundige begeleiding of kent u misschien in uw omgeving iemand die een verlies- of rouwervaring niet op eigen kracht kan verwerken en deskundige hulp hierin wenst? 

Als mijn visie en werkwijze u aanspreken dan nodig ik u uit om contact met mij op te nemen via: